Eugeniusz Błasiak

Po zakończeniu studiów, w latach 1924–1925, Błasiak pracował w cukrowni w Chybiu, a kolejne lata swojej kariery, od 1925 do 1939, spędził w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie zdobywał doświadczenie w branży chemicznej. W czasie II wojny światowej znalazł zatrudnienie jako projektant w Towarzystwie Eksploatacji Soli Potasowych we Lwowie, a następnie uczył w Szkole Mechanicznej w Ropczycach.

Po wojnie wrócił do pracy w Zakładach Azotowych w Chorzowie, w których objął stanowisko szefa Zakładu Badawczego. Jego kariera akademicka rozpoczęła się w 1947 roku, kiedy to zaczął wykładać na Politechnice Śląskiej przedmioty takie jak technologia, elektrochemia techniczna oraz automatyzacja. W 1945 roku uruchomił instalację do produkcji stężonego kwasu azotowego, co stanowiło istotny krok w jego karierze.

Błasiak był także pionierem w opracowywaniu katalitycznych metod produkcji substancji chemicznych, takich jak alkohol metylowy, aldehyd oraz bezwodnik octowy. Uzyskał stopień doktora na Politechnice Śląskiej w 1951 roku, a dwa lata później wydał książkę „Kataliza i katalizatory”. Jego trud i zaangażowanie zostały docenione, gdy w 1953 roku otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia za osiągnięcia w dziedzinie katalizy przemysłowej.

W 1954 roku objął tytuł profesora na Politechnice Śląskiej i zajął się kierowaniem Laboratorium Instytutu Nawozów Sztucznych. Jego wysiłki w nauce zakończyły się decyzją o rezygnacji z pracy w przemyśle w 1963 roku, co umożliwiło mu skoncentrowanie się na badaniach naukowych. W 1966 roku został profesorem zwyczajnym, a jego awans zawodowy obejmował również funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Chemii i Technologii Nieorganicznej w latach 70.

Błasiak był autorem i współautorem około 70 prac naukowych oraz pięciu książek. Jego badania koncentrowały się na syntezie mocznika i metanolu, a także produkcji kwasu azotowego. W swoim dorobku miał również ponad 20 patentów, a jego działalność edukacyjna obejmowała wypromowanie 13 doktorów i nadzorowanie czterech habilitacji. Jego wkład w dziedzinę chemii i technologii był nieoceniony, a jego osiągnięcia wciąż pozostają inspiracją dla wielu pokoleń chemików.