Władysław Jan Studencki

---

Życiorys

Władysław Jan Studencki przyszedł na świat 16 grudnia 1910 roku w Żywcu. Już od 1921 roku rozpoczął naukę w Gimnazjum w Białej, natomiast w latach 1923–1929 kontynuował edukację w Gimnazjum Humanistycznym im. M. Kopernika w Żywcu. Po zdaniu matury w 1929 roku, z pełnym zapałem podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dwa lata później zdecydował się przenieść na Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie w 1933 roku obronił pracę magisterską noszącą tytuł Satyra antyromantyczna w dobie romantyzmu.

Po zakończeniu studiów, przez dwa lata odbył praktykę nauczycielską, która zakończyła się w 1935 roku egzaminem państwowym na nauczyciela szkół średnich. Od 1935 roku pracował jako polonista w różnych placówkach edukacyjnych, w tym w Średniej Szkole Ogrodniczej w Kijanach, a następnie w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Piekarach Śląskich, gdzie uczył w latach 1936–1939.

W 1934 roku opublikował swoją pierwszą pracę naukową, zatytułowaną Do podstaw socjologii literatury. Był autorem wielu innych publikacji dotyczących historii literatury polskiej, w tym ośmiu książek. Jego zainteresowania koncentrowały się głównie na biografiach znakomitych twórców literatury polskiej, takich jak Emil Zegadłowicz, Wacław Berent, Jan Parandowski, Ludwik Maria Staff, Kornel Ujejski oraz wielu innych. Dodatkowo zajmował się zagadnieniami teoretyczno-literackimi.

W czasie okupacji znalazł się w Czatkowicach, gdzie pracował w administracji lasów. Przeprowadzał również komplety tajnego nauczania na poziomie gimnazjalnym, co stanowiło istotny wkład w edukację młodzieży w trudnych czasach.

Po wojnie, jego kariera zawodowa przeniosła się do I Państwowego Liceum i Gimnazjum w Bytomiu. W latach 1946–1948 pełnił funkcję kierownika Ogniska Metodycznego Języka Polskiego dla okręgu opolskiego. Ponadto był prezesem kół Towarzystwa Przyjaźni Polsko–Radzieckiej w latach 1947–1949, a także przewodniczącym oddziału Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Związał się z Polską Partią Socjalistyczną (PPS) w latach 1947–1948, a po tym, aż do 1980 roku, był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).

W 1948 roku założył Klub Literacki w Bytomiu, który przez 33 lata działał pod jego przewodnictwem, stając się wzorem dla późniejszych klubów literackich w Gliwicach, Sosnowcu czy Zakopanem. W ramach jego opieki zorganizowano około 1200 wieczorów literackich, na których gościli największe postacie literatury, takie jak Jerzy Andrzejewski, Maria Dąbrowska, Jarosław Iwaszkiewicz, Jan Parandowski oraz Wisława Szymborska. Wśród zapraszanych gości byli też wybitni naukowcy, tacy jak Kazimierz Michałowski, Władysław Tatarkiewicz oraz Aleksander Gieysztor, a także przedstawiciele teatru, muzyki i filmu.

Od września 1955 roku był związany z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu, gdzie najpierw pracował w Katedrze Historii Literatury Polskiej, a później w Instytucie Filologii Polskiej. W 1960 roku obronił pracę doktorską, a trzy lata później habilitował się. W 1972 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1977 roku został profesorem zwyczajnym. Od 1975 roku aż do śmierci był zatrudniony w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie.

Zmarł w Bytomiu, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Mater Dolorosa w Bytomiu.

Ordery i odznaczenia

Wspomniane odznaczenia i wyróżnienia Władysława Jana Studenckiego świadczą o jego znaczącym wkładzie w różne dziedziny. Poniżej znajduje się lista honorów, które otrzymał w toku swojej kariery:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973),
• Złoty Krzyż Zasługi (1971),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (31 marca 1955),
• Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• Odznaka Zasłużony Nauczyciel PRL,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”.

---

Oceń: Władysław Jan Studencki

---