Roman Olszowski, urodzony 28 lutego 1890 roku w Żywcu, a zmarły 22 lutego 1957 roku w Krakowie, to wybitny polski rzeźbiarz, który pozostawił znaczący wkład w dziedzinę sztuki.
Nie tylko tworzył, ale także miał istotny wpływ na kształcenie przyszłych pokoleń artystów, pełniąc rolę nauczyciela rzeźby w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Jego działalność edukacyjna przyczyniła się do rozwoju sztuk plastycznych w Polsce, a jego prace rzeźbiarskie do dziś są ikoną polskiej kultury artystycznej.
Życiorys
Roman Olszowski przyszedł na świat jako jedno z sześciu dzieci Anny Pstruszyńskiej oraz stolarza Ignacego Olszowskiego. W 1904 roku ukończył powszechną szkołę w Żywcu, po czym rozpoczął pracę w zakładzie rzeźbiarskim Wojciecha Samka w Bochni, gdzie pozostawał w latach 1905-1907. Wkrótce po tym, we wrześniu 1907, podjął naukę w Szkole Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Do 1909 roku doskonalił swoje umiejętności w zakresie rzeźby ornamentalnej, a następnie do 1912 roku kształcił się w klasie rzeźby figuralnej. Ukończył tę instytucję z niesamowitym wynikiem, co otworzyło mu drzwi do dalszej edukacji w Kunstgewerbeschule w Wiedniu. Po zdobyciu dyplomu w 1915 roku został powołany do austriackiej służby wojskowej.
Po trzech latach służby Olszowski powrócił do Zakopanego, gdzie objął stanowisko nauczyciela rzeźby w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego. W czasie II wojny światowej jego życie uległo zmianie, gdyż wraz z żoną Janiną Zarębską i synem przebywał w Żywcu, gdzie prowadził pracownię rzeźbiarsko-zdobniczą. Niestety, po zajęciu jego pracowni przez niemieckiego osadnika z Rumunii, Otto Hilgartha, artysta został zmuszony do podjęcia pracy najemnej. Po zakończeniu wojny Olszowski został nauczycielem reklamy artystycznej w Miejskim Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum Handlowym w Żywcu. W 1946 roku powrócił do Zakopanego, kontynuując swoją karierę pedagogiczną w lokalnej szkole, w której przepracował łącznie aż 37 lat.
Wśród jego uczniów wymienić można wielu utalentowanych artystów, takich jak Antoni Kenar, Marian Wnuk, Edward Piwowarski, Stanisław Sikora, Kazimierz Fajkosz oraz Bronisław Czech. Roman Olszowski zmarł 22 lutego 1957 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Jak powiedział Wojciech Brzega: „R o m a n O l s z o w s k i (1890-1957) – rzeźbiarz, zasłużony pedagog. W 1912 roku ukończył Szkołę Przemysłu Drzewnego na wydziale rzeźby figuralnej. Po studiach w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule, w 1919 roku objął pracę w szkole jako nauczyciel rzeźby, modelowania i rysunku. W okresie 'Rewolucji Stryjeńskiego’ był jednym z nielicznych, którzy zaaprobowali i zaczęli realizować nowe postulaty metody nauczania, kontynuowane i konsekwentnie rozwijane jeszcze po odejściu Stryjeńskiego. W ciągu 37 lat pracy pedagogicznej wychował trzy pokolenia rzeźbiarzy, wśród nich Antoniego Kenara, z którym następnie współpracował w PLTP aż do śmierci” (Wojciech Brzega, Żywot górala poczciwego, str. 313, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1969).
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Krystyna Slany | Wiktor Michał Micherdziński | Mieczysław Rybarski | Eugeniusz Błasiak | Władysław Jan Studencki | Florian Nieuważny | Jan Kulpa (wykładowca) | Adam Suchoński | Aleksander Fiut | Grażyna Chełkowska | Wit Jaworski | Stanisław Bajtlik | Roman Galar | Michał Kusiak (astronom) | Jacek Wiesiołowski | Zofia Dudek (1905–1993) | Adam MiodońskiOceń: Roman Olszowski