Adam Miodoński

Urodziny w Żywcu w rodzinie rzemieślniczej, której ojciec prowadził zakład szewski, ukształtowały jego wczesne lata. Po ukończeniu nauczania początkowego, jako jedenastolatek przeprowadził się do Krakowa, gdzie przez osiem lat uczęszczał do gimnazjum św. Jacka. Po zakończeniu nauki rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie kształcił się pod okiem znakomitych filologów klasycznych, takich jak Maksymilian Iskrzycki, Alfred Roch Brandowski oraz Kazimierz Morawski. Dalszą edukację kontynuował w Monachium, gdzie poznawał tajniki filologii pod okiem wybitnych specjalistów jak prof. Eduard Wölfflin czy Ludwig Traube.

Dzięki swojej pracy naukowej, Miodoński w 1888 roku uzyskał doktorat w Erlangen na podstawie rozprawy pt. De enuntiatiis subiecto carentibus apud Herodotum. Po krótkim czasie pracy w bibliotekach włoskich, takich jak opactwo na Monte Cassino, w 1891 roku zdobył habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz zaczynał pracę w CK Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego, z której musiał zrezygnować z powodów zdrowotnych.

Zachęcony przez Józefa Kallenbacha, Miodoński podjął pracę w Fryburgu, gdzie jego łacińska elokwencja przyciągała uwagę studentów i wykładowców. Spektakularne umiejętności w posługiwaniu się łaciną wzbudzały zachwyt nawet wśród teologów Dominikanów. W 1892 roku, po śmierci Maksymiliana Iskrzyckiego, otrzymał propozycję kierowania katedrą filologii klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednak początkowo odrzucił ofertę, jednakże ostatecznie objął ją na stałe.

Chociaż jego życie zawodowe było pełne wyzwań zdrowotnych, Miodoński zdołał pozostawić znaczący ślad. Zmarł w Krakowie, a jego pogrzeb odbył się 19 maja 1913 roku na cmentarzu Rakowickim, gdzie został pochowany. Jego wykłady na Uniwersytecie Jagiellońskim cieszyły się dużym zainteresowaniem, a prowadził je w sal i Collegium Novi, co potwierdza wiele pozytywnych relacji o dużej frekwencji studentów.

Mimo iż Miodoński nie stworzył monumentalnego dzieła, dzięki któremu zdobyłby sławę, jego prace z zakresu gramatyki i językoznawstwa cieszą się uznaniem w wielu obcojęzycznych opracowaniach. W testamencie pozostawił swój bogaty księgozbiór (ponad 900 pozycji) Kółku Filologicznemu Uniwersytetu Jagiellońskiego, co świadczy o jego pasji i zaangażowaniu w omawiane dziedziny. Jego działalność i dziedzictwo jest dziś bardziej doceniane poza Granicami Polski, niż w ojczystym kraju.