Karol Firich

Wojsko i służby mundurowe

Karol Tytus Jerzy Firich był wybitną postacią polskiej Marynarki Wojennej, której życie łączyło ze sobą zarówno fascynację morzem, jak i znaczące osiągnięcia w dziedzinie inżynierii. Urodził się 11 maja 1884 roku w malowniczym Żywcu, miejscowości znanej ze swojego pięknego krajobrazu oraz bogatej historii. Jego działalność w Marynarce Wojennej II Rzeczypospolitej jest niezwykle inspirująca i stanowi przykład poświęcenia dla kraju.

Karol Firich zmarł 28 maja 1936 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskich sił morskich. Jego tytulatura jako komandor porucznik dyplomowany inżynier świadczy o wysokich kwalifikacjach oraz umiejętnościach, które przyczyniły się do rozwoju technicznego polskiej floty wojennej.

Życiorys

Karol Firich rozpoczął swoją służbę wojskową 20 grudnia 1918 roku, kiedy to został przyjęty do Wojska Polskiego, wcześniej służąc w cesarskiej i królewskiej Marynarce Wojennej. Jako podporucznik marynarki został odkomenderowany do Oddziału III Sztabu Generalnego. W ramach tej służby brał udział w obronie Lwowa oraz w walkach związanych z powstaniem śląskim.

Dnia 3 maja 1922 roku nastąpiła weryfikacja jego stopnia na komandora podporucznika, a jego starszeństwo datowano na 1 czerwca 1919. W tym okresie przypisano go do korpusu technicznego. Później, 1 listopada 1924 roku, został odkomenderowany z Oddziału IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej na IV Kurs Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej, który odbywał się w Warszawie. Po ukończeniu kursu oraz uzyskaniu dyplomu oficera Sztabu Generalnego, 15 października 1925 roku przydzielono go do Departamentu X Przemysłu Wojennego Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Rok 1926 był dla niego znaczącym momentem, gdyż 3 maja awansował na komandora porucznika z datą starszeństwa 15 sierpnia 1924 roku, zdobywając 1. lokatę w korpusie technicznym. Jeszcze w tym samym roku, 31 marca, otrzymał przydział do Oddziału II Sztabu Generalnego, gdzie objął stanowisko kierownika referatu. Po prawie trzech latach, 31 marca 1929 roku, przeszedł w stan spoczynku.

W 1934 roku był na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Jako autor, Firich napisał książkę „Polskość Górnego Śląska według urzędowych źródeł pruskich, a wyniki plebiscytu” opublikowaną w Warszawie w 1921 roku. Współpracował również nad publikacją „Almanach oficerski na rok 1923/1924”, która ukazała się w Warszawie dzięki Wojskowemu Instytutowi Naukowo-Wydawniczemu w 1923 roku.

Zmarł 28 maja 1936 roku w Krakowie. Jego pogrzeb odbył się 2 czerwca 1936 roku, a miejsce spoczynku znajdowało się na Cmentarzu Rakowickim (Wojskowym) w Krakowie. Do momentu swojej śmierci, związany był z pracą w Izbie Przemysłowo-Handlowej w Krakowie na stanowisku kierownika działu komunikacyjnego.

Ordery i odznaczenia

Karol Firich zdobył wiele wyróżnień oraz odznaczeń w uznaniu za swoje zasługi. Wśród nich znajdują się:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1923 roku,
  • Krzyż Walecznych, przyznany trzykrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany 10 listopada 1928 roku,
  • Odznaka pamiątkowa „Orlęta”.

Przypisy

  1. Razem z nim przyjęty został do WP por. mar. inż. Antoni Firich. 02.02.1919 r. (Dziennik Rozkazów Nr 16 z 13.02.1919 r.)
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14.02.1929 r., s. 71.
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 31.03.1927 r., s. 102.
  4. „Czas” nr 151 z 03.06.1936 r.
  5. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
  6. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  7. a b Na podstawie fotografii w infoboksie.

Oceń: Karol Firich

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:5