Jerzy Wiktor Ruśniaczek

Kultura i sztuka

Jerzy Wiktor Ruśniaczek, urodzony 20 maja 1930 roku w Żywcu, był osobistością o bogatej karierze, która łączyła w sobie wiele pasji oraz talentów. Zmarł 18 kwietnia 1992 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w dziedzinie kultury i historii.

Był nie tylko historykiem sztuki, ale także konserwatorem zabytków, co świadczy o jego głębokim zaangażowaniu w ochronę dziedzictwa kulturowego. Jego rozległa wiedza na temat dziejów oraz kultury Żywiecczyzny czyniła go bez wątpienia cenionym znawcą tego regionu.

Również jako aktor, Ruśniaczek zdołał zaprezentować swoje umiejętności na scenie, co dodatkowo wzbogaciło jego artystyczne życie. Jego działalność w wielu obszarach sztuki jest dowodem na jego pasję oraz oddanie dla kultury, której był nie tylko obserwatorem, ale również aktywnym uczestnikiem.

Życiorys

W okresie, gdy Polska była pod okupacją, Jerzy Wiktor Ruśniaczek pełnił rolę gońca w niemieckiej firmie budowlanej. Po zakończeniu II wojny światowej podjął edukację w żywieckim gimnazjum, a następnie w 1949 roku zdobył maturę w Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie. Rozpoczął następnie studia z historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, który odwiedził także na stypendium w Leningradzie. Po powrocie do Polski, zdecydował się kontynuować naukę w zakresie konserwacji malarstwa na krakowskiej ASP.

Po ukończeniu pierwszego stopnia studiów na UJ oraz przerwie w nauce na ASP, Jerzy rozpoczął karierę jako aktor w teatrze „Groteska”. W 1954 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie związał się z lokalnymi teatrami, takimi jak „Guliwer”, „Artos”, „Komedia” oraz „Wiercipięta”. Następnie podjął pracę w Stołecznym Biurze Imprez Artystycznych oraz w Zakładzie Widowisk Estradowych, zdobywając tym samym cenne doświadczenie w świecie sztuki.

W 1983 roku Ruśniaczek powrócił do Żywca, gdzie znalazł zatrudnienie jako konserwator w Muzeum Miejskim. Jego działalność miała istotny wpływ na rozwój muzealnictwa, a dzięki jego staraniom otwarto również oddział zamiejscowy muzeum w Milówce. Współpracował przy konserwacji dworu w Rychwałdzie, a w 1988 roku objął stanowisko Miejskiego Konserwatora Zabytków.

Jako konserwator, Ruśniaczek nadzorował wiele znaczących projektów remontowych oraz działań konserwatorskich, takich jak prace przy Starym Zamku, dworze w Łodygowicach, żywieckim parku, cmentarzu w Żywcu oraz pałacu w Rajczy.

Ruśniaczek był także aktywnym członkiem Towarzystwa Miłośników Ziemi Żywieckiej, pełniąc funkcję prezesa jego warszawskiego koła w latach 70. Zasłużył się w redakcji czasopisma „Karta Groni” oraz „Gazety Żywieckiej”. Zgromadził obszerny księgozbiór, zbiór dzieł sztuki oraz archiwalia, które znalazły się w zbiorach Muzeum w Żywcu.

Na koniec, Jerzy Wiktor Ruśniaczek został pochowany na cmentarzu w Żywcu, pozostawiając trwały ślad w historii lokalnej kultury i sztuki.

Wybrane publikacje

Oto kilka ważnych publikacji Jerzego Wiktora Ruśniaczka, które ukazują jego wkład w kulturę i historię regionu:

  • Żywiecka sztuka ludowa, Warszawa 1978 (wspólnie z M. Meres),
  • Wizerunek miasta Żywca, Żywiec 1987,
  • Jak powstał zamek w Żywcu, „Karta Groni” 1991.

Odznaczenia

Jerzy Wiktor Ruśniaczek otrzymał wiele różnych odznaczeń i wyróżnień za swoją działalność na rzecz kultury i społeczności lokalnej.

  • zasłużony działacz kultury (1977),
  • medal za zasługi dla miasta Żywca (1982),
  • medal 40-lecia Polski Ludowej (1985),
  • złota odznaka za opiekę nad zabytkami (1987),
  • odznaka „zasłużony dla województwa bielskiego” (1989).

Przypisy

  1. a b c d e f g h Rosiek 1995 r., s. 185.
  2. a b c d e Słownik biograficzny Żywiecczyzny 1995 r., s. 179.
  3. a b c d e f g h i j k l m n Słownik biograficzny Żywiecczyzny 1995 r., s. 178.

Oceń: Jerzy Wiktor Ruśniaczek

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:18