Tadeusz Faliszewski

Kultura i sztuka

Tadeusz Faliszewski to niezwykle interesująca postać w polskim świecie sztuki, znana jako piosenkarz, aktor kabaretowy oraz reżyser. Urodził się 20 października 1898 roku w Żywcu, a swoją karierę artystyczną zbudował na solidnych podstawach, które zdobył w trudnych czasach.

Jego umiejętności nie ograniczały się jedynie do występów kabaretowych – był również utalentowanym aktorem w operetkach oraz rewiach. W tym kontekście, zaliczany był do tzw. „beliniaków”, co świadczyło o jego wysokich umiejętnościach w interpretowaniu utworów muzycznych wymagających finezji i emocjonalnego zaangażowania.

Po zakończeniu kariery artystycznej, Tadeusz Faliszewski znalazł się w Stanach Zjednoczonych, gdzie zmarł 2 września 1961 roku w Chicago. Nie można zapominać o jego wcześniejszej służbie wojskowej, ponieważ był on również porucznikiem intendentem rezerwy w Wojsku Polskim, co dodaje głębi jego postaci.

Życiorys

Tadeusz Faliszewski był synem Władysława Faliszewskiego i Matyldy z Kirchnerów. Dzieciństwo spędził w Lwowie, gdzie uczęszczał do różnych szkół, aż ukończył prestiżową lwowską Szkołę Politechniczną.

Podczas I wojny światowej walczył w szeregach 3. szwadronu 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Do dnia 14 grudnia 1915 roku przebywał na leczeniu w Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku, a później w szpitalu w Krakowie. W okresie wojny z bolszewikami pełnił funkcję oficera łącznikowego z Ministerstwem Spraw Wojskowych. Jego kwalifikacje wojskowe zostały zweryfikowane w stopniu porucznika z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 roku, w korpusie oficerów rezerwy administracji, dział gospodarczy. W latach 1923–1924 miał przydział w rezerwie do Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr IX w Brześciu nad Bugiem. W roku 1934 był z kolei w korpusie oficerów rezerwy intendentów.

Po zakończeniu kariery wojskowej, jako artysta zadebiutował w 1922 roku. Swoje występy z powodzeniem prezentował na scenach oraz estradach wielu polskich miast, między innymi w Krakowie, Radomiu, Kaliszu i Częstochowie. Jako wokalista występował z Adamem Astonem i Stefanem Sas-Jaworskim w popularnym wówczas Chórze Warsa oraz był związany z warszawskimi teatrzykami rewiowymi, takimi jak Morskie Oko i Nowy Ananas. W latach 1929–1930 zajmował stanowisko kierownika kinoteatru Hollywood, a następnie założył własny kabaret literacki o nazwie Rajski Ptak.

W konkursie Polskiego Radia, zorganizowanym w 1937 roku, mającym na celu wyłonienie najpopularniejszego piosenkarza, zajął III miejsce, ustępując jedynie Mieczysławowi Foggowi oraz Stefanowi Witasowi. W 1937 roku zagrał w filmie Konrada Toma o tytule Parada Warszawy, a w roku następny wystąpił w Królowej przedmieścia, filmie reżyserowanym przez Eugeniusza Bodo.

Tadeusz Faliszewski zyskał popularność przede wszystkim jako wokalista, wykonując szeroki repertuar piosenek, w tym utwory z tekstami Andrzeja Własta, takie jak Cała Warszawa, Gdzie twoje serce, Katiusza, Kiedy przymykam oczy, Przytul, uściśnij, pocałuj, Rebeka, Szkoda twoich łez, Śpiewaj, Tango andrusowskie, Ty, miłość i wiosna, U cioci na imieninach, Wanda, Zapomnisz o mnie oraz Zatańczmy tango. W swoim dorobku miał również utwory z tekstami innych autorów, w tym: Bal na Gnojnej Juliana Krzewińskiego i Leopolda Brodzińskiego, Ach, Ludwiko (sł. Julian Tuwim), Już się prześnił sen oraz Za tyle pięknych dni Konrada Toma, Miasteczko Bełz (sł. J. Roman), Pij, bracie, pij (sł. Ignacy Ber), Jedź do Santa Fe (sł. Szer-Szeń), Jak całować – to ułana, Kochaj, Nie będziesz ty, to będzie inna, Płomienne serca i Śluby ułańskie Mariana Hemara czy Gwiazdy to czy oczy twe, Już dziś nie płaczę, Szczęście trzeba rwać jak świeże wiśnie i Zosiu z tekstami Walerego Jastrzębiec-Rudnickiego.

Faliszewski w swoim repertuarze posiadał tanga, utwory liryczne oraz satyryczne, wykonywał także arie operetkowe i piosenki z rewii i filmów. Porównywany był do Ala Jolsona, gwiazdy filmowej lat 30.

W dniu 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany i brał udział w kampanii wrześniowej. Po aresztowaniu w marcu 1940 roku, trafił do obozu Gusen, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym, śpiewając w chórze i prowadząc zespół artystyczny, a także organizując teatr estradowy.

Po wojnie pozostał na emigracji, zaczynając w Wielkiej Brytanii, gdzie nawiązał współpracę z Teatrem Polskim w Londynie. Później wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuował pracę artystyczną, współpracując z Feliksem Konarskim. Żoną Tadeusza była utalentowana aktorka Halina Kidawska.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Faliszewski został uhonorowany Krzyżem Niepodległości w dniu 16 marca 1937 roku, w ramach uznania jego zasług w działalności na rzecz odzyskania niepodległości.

Spektakle teatralne

Tadeusz Faliszewski był uznawanym artystą teatralnym, który zapisał się w historii polskiego teatru dzięki swoim niezapomnianym rolom. Jego bogate portfolio obejmuje wiele znakomitych spektakli.

  • W kategoriach operetkowych zadebiutował w roli Edwina w „Księżniczce czardasza”,
  • Wystąpił jako baron Theo von Hellingen w przedstawieniu „Dolly”,
  • W „Cnotliwej Zuzannie” wcielił się w postać Pomarela,
  • Jednym z jego znaczących występów była rola w „Narzeczona zginęła”,
  • W rewiowych przedstawieniach, takich jak „1000 pięknych dziewcząt”, zachwycał publiczność,
  • Również w „Grunt to flota” zyskał uznanie wśród widzów,
  • W rolę barona Kimmela tchnął życie,
  • W 1939 roku zadebiutował jako Panna Wodna,
  • Jego udział w „Wieczorze humoru i pieśni” również był bardzo pozytywnie odbierany przez publiczność.

Wszystkie te występy potwierdzają talent Faliszewskiego jako wyjątkowego artysty scenicznego.

Dyskografia

Dyskografia Tadeusza Faliszewskiego jest bogata i różnorodna, obejmująca wiele interesujących wydawnictw:

  • Tadeusz Faliszewski (SP, Syrena-Electro-3482),
  • Tadeusz Faliszewski (SP, Syrena-Electro-21015/21016),
  • Tadeusz Faliszewski: Piosenki z rewii „1000 pięknych dziewcząt” (Syrena-Electro-19807/19893),
  • Tadeusz Faliszewski: Piosenki z rewii „Grunt to flota” (SP, Syrena-Electro-3648),
  • 1978 – Od Momusa do Ali-Baby (składanka; LP, Muza SX-1702),
  • 1987 – Tadeusz Faliszewski: Piosenki z lat dwudziestych i trzydziestych (LP, Poljazz PSJ-225),
  • 2000 – Przedwojenne szlagiery, vol 1-3 (składanka; CD),
  • 2005 – Polskie tango 1929–1939 (składanka; CD opracowana przez Jerzego Płaczkiewicza),
  • 2009 – Tadeusz Faliszewski: Tylko Przeboje (składanka; 4 Ever Music, 2 CD).

Przypisy

  1. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
  2. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 204, tu podano, że urodził się 20.10.1893 r.
  3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1185, 1214.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1303, 1332.
  5. V Lista strat 1916 ↓, s. 8, tu podano, że urodził się w 1893 roku.
  6. a b StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983.

Oceń: Tadeusz Faliszewski

★★★★★
Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:5